- پسوریازیس (صدفی):
-يك اختلال التهابى مزمن و شايع و عمدتاً ناشى از غير طبيعى بودن عملكرد لنفوسيت هاى T است.
-پاپول ها و پلاك هاى صورتى تا قرمز همراه با پوسته هاى سفيد رنگ و ضخيم كه ممكن است موضعى يا وسيع باشند و پوست سر ،آرنج ها و زانوها را درگير كنند.
-پسوريازيس ممكن است محدود به پوست سر ،ناخن ها و چين هاى پوستى باشد.
-هرچند پسوريازيس تا آخر زندگى همراه با بيمار وجود دارد،بيماران ممكن است دوره هايى از بهبود طولانى مدت را تجربه كنند.
-پسوريازيس همه گروه هاى سنى را تحت تاثير قرار مى دهد.شروع بيمارى معمولاً از سال هاى ٢٠ تا ٣٠ و ٥٠ تا ٦٠ زندگى است.
-نزديك به ٩٠٪ بيماران سابقه خانوادگى از پسوريازيس دارند.
-عوامل مختلفى مى توانند منجر به تحريك شعله ورى پسوريازيس شوند از جمله عوامل موضعى(آسيب پوستى،خراشيدگى)،عوامل سيستميك(عفونت ها مخصوصاً استرپتوكوك و ايدز)،استرس هاى روان پزشكى،داروها (ليتيوم،بتابلوكرها،نيتروژن،داروهاى ضد مالاريا).
درمان هاى پسوريازيس:
-پسوريازيس به صورت يك روش مرحله بندى شده و با شروع از درمان موضعى و سپس پيشروى به سمت فوتوتراپى و نهايتاً درمان سيستميك درمان مى شود.
درمان موضعى:
-قسمت اصلى درمان پسوريازيس موضعى گلوكوكورتيكوئيدهاى موضعى هستند.
-داروهاى عارى از استروئيد
-يك مثال براى رژيم درمانى پلاك پسورياتيكى روى آرنج ها ممكن است شامل يك آنالوگ ويتامين D دوبار در روز(مثل كرم كلسى پوترين،پماد كلسى تريول) در طول هفته و يك گلوكوكورتيكوئيد كلاس ١ دوبار در روز طى اواخر هفته.
-كلسى پيتريول بتامتازون دى پروپيونات(Taclonex)
-تريامسينولون استونايد تزريقى
-روغن Derma smoothe
فتوتراپى:
-فتوتراپى ممكن است به صورت درمان جداگانه يا در تركيب با درمان موضعى يا سيستميك استفاده شود.
-مرسوم ترين درمان نور فرابنفشB با گستره باريك است كه نشان داده شده بسيار موثر است.
-بيماران نيازمند سه درمان در طول هفته براى ٣-١ ماه هستند.
-قير،آنالوگ هاى ويتامين D، رتينوئيدها و استروئيدهاى موضعى اثربخشى فتوتراپى را افزايش مى دهند.
درمان سيستميك:
-در حال حاضر درمان سيستميك به دو دسته سنتى و بيولوژيك تقسيم مى شود.
-متوتروكسات ،سايكلوسپورين و آستيرتين جزو دسته درمان سنتى بوده و گسترده از ساير درمان هاى اين دسته مورد استفاده قرار مى گيرند.